Życie i drobiazgi..

Życie..

drobiazgi rozrzucone na szkle.. 

kilka kartek zapisanych..

trochę czystych.. 

Jakaś koszula rzucona w kąt.. 

stare kapcie..

i te trochę duszy.. 

co zostało po tobie w powietrzu..

Jakieś zdjęcia.. piosenka i mgła.. 

Cos się siało lat sześć..

A zbiory jednej nocy.. chwili jednej.. 

spowodowały potop..

I dziś.. w gruzach leży świt.. 

i blask nie znany nam już..

Stoi na środku stół.. 

na szyderstwo minionych dni..

Prześnione sny.. 

bez powrotu.. -

Jakiś szafir wygadany przez okno.. 

i kilka uśmiechów..

- Kiedyś ręce ogrzane oddechem..

kiedyś słońce –

- Dziś echem tylko jesteś mych łez..

Dziś góry w mgłach i spętane serce.. 

Kilka drobiazgów.. Nic więcej..

Został miniony dzień.. 

i temat sprzedanych ust..

Na kartki tle.. oczy zostały.. 

i dziś taki mały syn..

taki wielki smutek.. 

bez dłoni tęsknota.. 

wiersz bez twarzy..

I łzy.. strzępy marzeń..

                                       

                                                                                              1985r.