I tak mi smutno..

I tak mi smutno.. Minęły lata..

Odeszłam jak gwiazda, co nic nie zmienia

Błysnęłam.. Zgasłam..

I po mych światach

Zostały tylko senne marzenia..

Powiewem skrzydeł

Zleciałam zza światów

By spojrzeć na twarze tak bardzo mi drogie

I zobaczyłam, że nie ma brata

Ni przyjaciela.. co zwał się Człowiek..

I zobaczyłam błękitne morza

I szarość plaż.. ludzkie cierpienia..

Więc po co żyłam.. Kiedy swym sercem..

Nic wam nie dałam.. Świat się nie zmienia..

Po co istniałam.. Minęłam z wiatrem..

Jak płatek śniegu wtopiony w kałuże

I tyle tęsknoty.. i tyle kwiatów..

I gwiazdy ogromne, a łzy nie duże

Chciałam choć dłonią obudzić serca

Spojrzeniem chciałam otworzyć duszę

Wszystko to było tylko marzeniem

Odeszłam w ciszę.. Znów odejść muszę..

I smutek tylko jak kropla wody

I pustka wielka.. I łza czerwona..

Dałam wam miłość.. Dałam wam siebie..

Lecz wichru śmierci.. nic nie pokona

Dopóki ze snu, nie zbudzi się świat

I uśmiech prosty, nie ozłoci drzewa..

Niech więc wam chociaż zaśpiewa wiatr

I woda w strumieniu.. zaszumi.. Ewa

Ja tylko cichym stanę się drzewem

Będę znów marzyć.. i będę śnić..

A kiedy przyjdziesz..

Powiem ci EDEN..Szmerem gałęzi nauczę żyć..

A więc gdy wzejdzie, noc cicha dookoła

Popatrz się w gwiazdy.. Zawołaj mnie..

A byłam ogniem.. I byłam wodą..

Dziś snem tylko będę

Człowieku.. W twym śnie..