Myśl

Chirurgicznymi szczypcami

Wyciągnęli mi z głowy myśl

Cherlawą i oślizgłą..

Co z nią zrobić ?

Zmiękczyłam więc rękami ziemię

I posadziłam ją delikatnie

W doniczce..

Podlewałam pilnie

By po czasie jakimś stwierdzić

Z przerażeniem, że już dojrzała

Ale nadal jest upiornym tworem

Chorego mózgu..

Nic w niej nie było

Ze zdrowego majestatu rośliny

Dalej przerażliwa była

Człowiecza i potworna..

Nie przypominała wcale kwiatu,

Lecz mackami wielkiej ośmiornicy

Obejmowała mnie, jak nowotwór złośliwy

I wciąż rosła.. już bez donicy..

Myśl gigant.. myśl potwór.. niezbadanego strachu..

Trzeba by ją oddać do ekspertyzy

Może tam się na niej / myślałam / poznają..

Ale już nie mogłam

Bo wyhodowawszy hydrę 

Tak mnie oplotła, że umarłam w maju..